Zmarli bracia
Na terenie cmentarza przy ul. Wałbrzyskiej znajduje się kwatera dominikańska. Spoczywają tam ciała 28 braci, którzy pracowali w naszym klasztorze oraz w klasztorze św. Jacka przy ul. Freta. Zapraszamy do odwiedzania tych grobów i modlitwy za naszych zmarłych współbraci. Poniżej prezentujemy krótkie informacje o naszych współbraciach.
Ojciec WŁADYSŁAW Edward KACZYŃSKI urodził się 1 września 1937 roku w Trzciance koło Wyszkowa. Po maturze wstąpił do naszego Zakonu, przyjmując imię Władysław. W 1958 roku złożył pierwszą profesję zakonną, a trzy lata później – śluby wieczyste. 11 czerwca 1964 roku przyjął w Krakowie święcenia kapłańskie z rąk abp. Karola Wojtyły.
Przez większość życia pracował naukowo. W 1967 roku uzyskał licencjat kanoniczny na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Studia kontynuował na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza (Angelicum) w Rzymie, gdzie w 1970 roku obronił doktorat z teologii. Studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie i w dominikańskiej École Biblique et Archéologique w Jerozolimie, uzyskując licencjat z Pisma Świętego.
Od 1973 roku wykładał teologię moralną fundamentalną na Angelicum. Interesował się zagadnieniami metodologicznymi i metaetycznymi. Badał antropologię i etykę Karola Wojtyły. Jest autorem ponad 150 publikacji naukowych. W latach 1980-1986 był dziekanem wydziału teologicznego Angelicum, a w latach 1993-2002 rektorem tej uczelni.
W 1998 roku ówczesny generał Zakonu Kaznodziejskiego, o. Timothy Radcliffe, nadał mu tytuł mistrza świętej teologii, najwyższy tytuł naukowy przyznawany w Zakonie za wybitne osiągnięcia naukowe.
W 2009 roku o. Władysław wrócił na stałe do Polski i zamieszkał na Służewie. Przez ostatnie lata z powodu choroby był pod opieką warszawskiego Centrum Alzheimera.
Zmarł 22 października 2022 r., w dniu liturgicznego wspomnienia św. Jana Pawła II, którego dziedzictwu naukowemu poświęcił znaczną część swojego dorobku.
Żył 85 lat, w tym 64 lata profesji zakonnej i 58 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec STANISŁAW PRZEPIERSKI urodził się 13 listopada 1959 r. w Jarocinie. Po ukończeniu studiów matematycznych na UAM w Poznaniu wstąpił do naszego Zakonu. Pierwszą profesję złożył 3 listopada 1985 r., a święcenia kapłańskie przyjął 18 maja 1991 r.
Pracował m.in. w Prudniku, Lublinie, w Warszawie na Freta, w Korbielowie i w Krakowie, a przez wiele ostatnich lat – na Służewie. Był cenionym spowiednikiem, konferencjonistą i rekolekcjonistą. Pełnił posługę asystenta Stowarzyszenia Żywego Różańca w Archidiecezji Warszawskiej. Należał do Polskiego Towarzystwa Mariologicznego. Gorliwy czciciel Matki Bożej i promotor modlitwy różańcowej. Autor wielu artykułów, rozważań i opracowań.
Zmarł 18 listopada 2020 r. w Poznaniu po długiej i ciężkiej chorobie, otoczony modlitwą i troskliwą opieką bliskich.
Żył 61 lat, w tym 35 lat profesji zakonnej i 29 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec JÓZEF LEONIK urodził się 6 kwietnia 1936 r. w Samarowiczach niedaleko Białegostoku, w dawnym powiecie Włokowysk (obecnie Białoruś). Do Zakonu wstąpił w 1980 r., w wieku 44 lat, jako technik elektronik, absolwent Studium Nauczycielskiego we Wrocławiu i Państwowej Szkoły Technicznej w Dzierżoniowie. Przed wstąpieniem do Zakonu przez pewien czas prowadził zakład usługowy i pracował w laboratorium jako elektronik. Pierwszą profesję złożył 17 sierpnia 1981 r., profesję wieczystą 21 września 1986 r., święcenia kapłańskie otrzymał 21 maja 1988 r.
Pracował w klasztorach w Tarnobrzegu, we Wrocławiu, w Poznaniu i dwukrotnie w konwencie św. Jacka w Warszawie. Często pełnił obowiązki radnego, w konwencie warszawskim pełnił funkcję syndyka, a w klasztorze w Tarnobrzegu był opiekunem fraterni świeckich dominikanów.
Ostatni rok życia spędził w Domu Pomocy Społecznej w Wiązownej koło Warszawy, gdzie zmarł 12 listopada 2020 r.
Żył 84 lata, w tym 39 lat profesji zakonnej i 32 lata w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec JAN Andrzej SPIEŻ urodził się 4 sierpnia 1941 r. w Kaliszu. Po maturze odbył studia na UAM w Poznaniu i uzyskał magisterium z historii.
We wrześniu 1966 r. wstąpił do dominikańskiego nowicjatu. W 1967 r. złożył w naszym Zakonie pierwszą profesję zakonną, a trzy lata później ? śluby wieczyste. 29 czerwca 1973 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez siedem kolejnych lat był duszpasterzem akademickim w Poznaniu. W 1980 r. został skierowany do pracy w Instytucie Tomistycznym w Warszawie na Służewie. W latach 1983-1989 był przeorem klasztoru na Służewie i proboszczem tamtejszej parafii. W tym czasie rozpoczęły się prace przy budowie kościoła parafialnego św. Dominika. Kolejne lata o. Jan posługi spędził jako duszpasterz akademicki we Wrocławiu i Gdańsku.
W latach 1994-1998 i 2002-2004 pełnił oficjum archiwisty Polskiej Prowincji Dominikanów w Krakowie.
W roku 2004 po raz drugi zamieszkał na Służewie i przez trzy lata pełnił tu ponownie posługę przeora. W grudniu 2006 r. doprowadził do poświęcenia kaplicy poświęconej Matce Bożej Żółkiewskiej w kościele parafialnym.
Uczestniczył w procesie beatyfikacyjnym bł. o. Michała Czartoryskiego OP i księżnej raciborskiej Eufemii, dominikanki. Był autorem wielu artykułów na temat historii Zakonu i początków Polskiej Prowincji Dominikanów.
Zmarł w dniu 2 stycznia 2020 r. po trwającej kilkanaście miesięcy chorobie.
Żył 78 lat, w tym 52 lata profesji zakonnej i 46 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec ANDRZEJ POTOCKI urodził się 26 lipca 1947 r. w Warszawie. Studiował socjologię i teologię na ATK, religioznawstwo na UW i kulturę włoską na Uniwersytecie w Peruggi. W 1974 r. otrzymał stopień doktora na ATK. W 1986 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Filozofii i Socjologii UW, a w 2008 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
W latach 70. współpracował z Instytutem Filozofii i Socjologii PAN. W 1982 r. zatrudniony został w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. W latach 2003-2008 pracował także na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie był kierownikiem Katedry Socjologii Edukacji i Wychowania w Instytucie Socjologii. W pracy naukowej prowadził badania nad szeroko rozumianą relacją Kościoła katolickiego w Polsce w stosunku do różnych problemów społecznych.
Działał w strukturach katolickiego laikatu, m.in. jako tercjarz franciszkański. Członek wielu towarzystw naukowych. Autor ok. 270 publikacji (w tym 10 książek), głównie z zakresu socjologii wychowania i socjologii religii. Odznaczony m.in. nagrodą Bene Merenti przez Polskie Towarzystwo Teologiczne.
W 1997 r. wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego, w 2003 r. przyjął święcenia kapłańskie na Służewie. W latach 2000-2002 był dyrektorem Biblioteki Kolegium Filozoficzno-Teologicznego w Krakowie, w latach 2002-2011 profesorem Kolegium, w latach 2002-2009 jego prorektorem kierującym domem studiów na Służewie.
Od 2004 r. był postulatorem w procesie beatyfikacyjnym Sługi Bożego o. Jacka Woronieckiego OP. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w klasztorze w Lublinie.
Zmarł w dniu 19 grudnia 2018 r. po ciężkiej chorobie w klasztorze na Służewie.
Żył 71 lat, w tym 20 lat profesji zakonnej i 15 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec MAREK Roman FORYŚ urodził się 5 sierpnia 1928 roku w Szówsku k. Jarosławia. Do Zakonu Kaznodziejskiego wstąpił w 1949 r. Profesję złożył 4 sierpnia 1950 r., święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1958 r. Był jednym z najbardziej aktywnych członków ekipy Dominikańskiego Ośrodka Kaznodziejskiego i z tej racji w roku 1970 został asygnowany do klasztoru św. Jacka w Warszawie, w którym przebywał aż do swojej śmierci. W ciągu swojego długiego życia, w setkach kościołów całej Polski, wygłosił tysiące kazań oraz konferencji rekolekcyjnych i misyjnych. Przez wiele lat posługiwał również jako spowiednik sióstr zakonnych.
Zmarł 15 marca 2017 roku w szpitalu w Warszawie.
Żył 88 lat, w tym 66 lat profesji zakonnej i 58 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec ROBERT Juliusz DRUŻKOWSKI urodził się 8 sierpnia 1934 roku w Wołosowie koło Lwowa. Jako 18-latek wstąpił do Zakonu i przyjął imię Robert. W Wielki Piątek, 27 marca 1959 roku, w kaplicy św. Jacka w krakowskiej bazylice Świętej Trójcy złożył śluby wieczyste. Dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie.
Pierwszym miejscem jego kapłańskiej posługi był klasztor na Służewie. Pracował tu przez dziewięć lat, zajmując się m.in. katechizacją dzieci i młodzieży. Opiekował się także bielankami. Był wielokrotnie wybierany przeorem w wielu klasztorach. Urząd ten pełnił w klasztorach we Wrocławiu (9 lat), Krakowie (9 lat), w Warszawie na Freta (6 lat), a także w Gdańsku i Małym Cichym (po 3 lata). Pracował także duszpastersko z młodzieżą – m.in. w Warszawie, Prudniku i Jarosławiu. Posługiwał także w seminarium duchownym w Gdańsku-Oliwie, współpracował z NSZZ “Solidarność”. Troszczył o pomoc charytatywną dla potrzebujących, pomagał w organizacji pracy dla internowanych w stanie wojennym i ich rodzin.
W 2003 roku ponownie zamieszkał na Służewie. Z wielkim oddaniem posługiwał wśród chorych i pomagał w parafii. Często ofiarował msze święte w intencji zmarłych. Przez ostatnie miesiące sam doświadczał trudów choroby nowotworowej. Do końca pozostał pogodny i bardzo życzliwy.
Zmarł 14 grudnia 2016 roku w swojej zakonnej celi w klasztorze na Służewie, wśród współbraci.
Żył 82 lata, w tym 63 lata profesji zakonnej i 55 lat w kapłaństwie.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec WITOLD Piotr SŁABIG urodził się 7 maja 1962 roku w Sierakowie w Wielkopolsce. W wieku 21 lat wstąpił do naszego Zakonu. 25 września 1984 r. złożył pierwsze śluby zakonne, a 17 września 1989 r. śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął 2 czerwca 1990 r. Wkrótce wyjechał na 8 lat do pracy duszpasterskiej w Wilnie. W listopadzie 1998 r. został przeorem klasztoru i proboszczem parafii św. Dominika w Szczecinie. Organizował tam budowę nowego kościoła, wspierał powstawanie kolejnych grup i wspólnot. W latach 2004-2006 był pierwszym przełożonym nowego domu zakonnego w Łodzi. Od 17 sierpnia 2006 r. był proboszczem parafii św. Dominika na Służewie. Jego wielką radością było towarzyszenie narzeczonym, przygotowującym się do sakramentu małżeństwa. Prowadził dla nich spotkania, m.in. w formie Wieczorów dla Zakochanych. Był także jednym z duszpasterzy ruchu Spotkań Małżeńskich. W Szczecinie, Łodzi i Warszawie był także asystentem fraterni świeckich dominikanów. Z wielką troską opiekował się najsłabszymi – odwiedzał starszych i chorych parafian w ich domach, opiekował się działającą na Służewie wspólnotą osób chorych i niepełnosprawnych pw. bł. Michała Czartoryskiego. Był organizatorem wielu pielgrzymek parafialnych.
Zginął niespodziewanie wskutek nieszczęśliwego wypadku na terenie swojego parafialnego kościoła 9 sierpnia 2016 r., dzień po uroczystości św. Dominika, patrona parafii i założyciela naszego Zakonu, w Świętym Roku Miłosierdzia, podczas Jubileuszu 800-lecia istnienia dominikanów.
Żył 54 lata, w tym 33 lata profesji zakonnej i 26 lat w kapłaństwie. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda za zasługi w działalności społecznej i charytatywnej oraz za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej odznaczył pośmiertnie ojca Witolda Złotym Krzyżem Zasługi.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat ANTONI Augustyn MARCZEWSKI urodził się urodził się 26 marca 1986 roku w Warszawie. Ukończył magisterskie studia biologiczne na Uniwersytecie Gdańskim oraz licencjackie na Wydziale Rolnictwa i Biologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Interesował się ochroną środowiska naturalnego w ujęciu chrześcijańskim. Z racji swojego wykształcenia bardzo interesował się ptakami, zarówno w przyrodzie, jak i w symbolice, kulturze i sztuce, a także zagadnieniami dotyczącymi ochrony przyrody i relacji między wiarą a naukami przyrodniczymi. Do naszego Zakonu wstąpił 16 sierpnia 2014 roku, a 15 sierpnia 2015 roku złożył pierwsze śluby. Ukończył pierwszy rok studiów w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie.
Zmarł tragicznie 11 lipca 2016 roku podczas pobytu na wakacjach, rażony piorunem, przeżywszy 30 lat, profesji zakonnej niecały rok.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec KAZIMIERZ Andrzej MARCINIAK urodził się 2 listopada 1925 roku w Poznaniu. Do Zakonu wstąpił po zakończeniu II wojny światowej, swoją pierwszą profesję złożył w roku 1947. Trzy lata później złożył śluby wieczyste, a w 1952 roku przyjął święcenie kapłańskie. Dwa lata później przybył do klasztoru na Służewie, gdzie mieszkał do śmierci. Był jednym z twórców Instytutu Tomistycznego, którym kierował w latach 1979-2002. Dzięki jego staraniom powstała bogata biblioteka Instytutu, a w 1984 roku zaczął wychodzić “Przegląd Tomistyczny”; ojciec Kazimierz był pierwszym redaktorem naczelnym tego cenionego w Polsce i na świecie czasopisma. Był też wykładowcą w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego, Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie, Kolegium św. Tomasza w Kijowie i Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie. Pracował także w Polskim Studium Mariologicznym, a w 1981 r. został jego prezesem. Liczne zasługi o. Kazimierza na polu pracy intelektualnej i naukowej sprawiły, że w 2003 roku generał Zakonu, ojciec Carlos Alfonso Azpiroz Costa, nadał mu najwyższy w naszym Zakonie tytuł naukowy Magistra Świętej Teologii.
Zmarł 11 maja 2016 roku w klasztorze w Warszawie na Służewie, przeżywszy 90 lat, profesji zakonnej 69, w tym kapłaństwa 64.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat NIKODEM Gedymin PACUK urodził się 4 czerwca 1932 roku w Rezach (obecnie Litwa). Do Zakonu wstąpił w wieku 18 lat, swoją pierwszą profesję złożył w roku 1950. Sześć lat później złożył śluby wieczyste w naszym Zakonie. Był bratem współpracownikiem, realizował swoje dominikańskie powołanie nie będąc kapłanem. Posługiwał w klasztorach w Tarnobrzegu i Poznaniu. W roku 1969 został wezwany do pracy przy generale naszego Zakonu w klasztorze świętej Sabiny w Rzymie. Pozostał tam przez ponad czterdzieści lat. Wiele z nich przepracował przy druku i kolportażu biuletynu informacyjnego Zakonu International Dominican Informations. Pełen energii i humoru, zawsze serdecznie witał braci z Polski przybywających do Wiecznego Miasta. Ostatnie lata życia spędził w klasztorze na Służewie. Stan zdrowia nie pozwalał mu na pełne uczestnictwo w życiu klasztornej wspólnoty, jednak wciąż promieniował pogodą ducha i otaczał nas swoją modlitwą.
Zmarł w Wielką Środę, 1 kwietnia 2015 r., w Szpitalu Bielańskim w Warszawie, przeżywszy blisko 83 lat, profesji zakonnej 65.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec MELCHIOR Tadeusz ŁOPIŃSKI urodził się 25 lutego 1934 roku w Kuleszach na Podlasiu. Do Zakonu wstąpił w 1956 roku, pierwszą profesję złożył 26 sierpnia 1957 roku, profesję wieczystą 15 września 1961, święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1963 roku. Pracował w klasztorach w Poznaniu, Wrocławiu, Lublinie, Prudniku, Gidlach i dwukrotnie w konwencie św. Józefa w Warszawie na Służewie. W Lublinie i w Warszawie pełnił oficjum syndyka konwentu, w Prudniku był wikariuszem parafii i asystentem fraterni III Zakonu. Wielokrotnie w różnych klasztorach był wybierany na radnego konwentu, a w Gidlach był przez jedną kadencję subprzeorem. Od 2000 roku przebywał w klasztorze w Tarnobrzegu. Cierpiał na chorobę nowotworową.
Zmarł 2 lutego 2012 r. w szpitalu w Otwocku, przeżywszy 78 lat, 55 lat profesji zakonnej, w tym kapłaństwa 48.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec MANSWET Zbigniew KRYSZTOFEK urodził się 28 stycznia 1938 w Przypostyni, w diecezji poznańskiej. Przez większość swojego życia zakonnego przebywał w klasztorze na Służewie w Warszawie. Opiekował się chorymi w parafii powierzonej naszemu klasztorowi oraz pełnił posługę kapelana w pobliskim Domu Pomocy Społecznej przy ul. Nowoursynowskiej. Choroba, na którą cierpiał, była powodem jego długotrwałej udręki.
Zmarł 15 października 2008 r., przeżywszy 70 lat, profesji zakonnej 49, w tym kapłaństwa 41.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec JERZY Władysław KOTARA urodził się 12 czerwca 1936 w Jodłowniku. Profesję złożył 4 sierpnia 1953, a święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1961. Tytuł doktora teologii zdobył na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W latach 1970-1974 był radnym Prowincji. Pozostałe lata życia, mimo poważnej choroby, wypełnione były pracą naukową. Był wykładowcą na Uniwersytecie we Fryburgu oraz w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym. Współpracował z Instytutem Tomistycznym. Wszystkich ujmował swą życzliwością i poczuciem humoru.
Zmarł 7 września 2004 r., przeżywszy 68 lat, profesji zakonnej 51, w tym kapłaństwa 43.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat PAWEŁ Stanisław LESZCZ urodził się 4 grudnia 1926 w Niewęgłoszy na Podlasiu. Profesję złożył 9 grudnia 1947. Po kilkuletnim pobycie w klasztorze w Poznaniu, w 1956 r. przybył do Warszawy na Służew, gdzie pracował aż do końca swego życia.
Zmarł 19 września 2001 r., przeżywszy 74 lata, w tym 53 lata profesji zakonnej.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec KLEMENS Zygmunt Stanisław KŁECZEK urodził się 14 października 1927 w Głogowie Małopolskim. Profesję złożył 4 sierpnia 1950, święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1956. Przebywał w klasztorach w Tarnobrzegu, Gidlach, Borku Starym i Jarosławiu. W roku 1970 wyjechał do swej rodziny w Kanadzie, gdzie pozostał. Przez większość swego pobytu za granicą utrzymywał regularny kontakt z Prowincją. Po osiągnięciu wieku emerytalnego powrócił w 1993 r. do Polski i został skierowany do klasztoru w Prudniku, gdzie przebywał aż do jego zamknięcia w roku 1999.
W końcu zamieszkał w klasztorze na Służewie, gdzie po długiej chorobie zmarł 1 stycznia 2001, przeżywszy 73 lata, profesji zakonnej 50, w tym kapłaństwa 44.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec ROMUALD Wojciech KOSTECKI urodził się 29 grudnia 1902 w miejscowości Sułów koło Wieliczki. Profesję złożył 30 grudnia 1918, święcenia kapłańskie przyjął 30 lipca 1925. Studiował w Saulchoir, w Paryżu i w Rzymie, gdzie ukończył studia z zakresu ascetyki i mistyki. Na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie otrzymał stopień doktora teologii. Prowadził wykłady z teologii dogmatycznej na studium dominikańskim we Lwowie, potem na Służewie i w Krakowie. Przez trzy lata wykładał też w Seminarium Śląskim w Krakowie. Kilka lat był redaktorem “Szkoły Chrystusowej” i “Róży Duchownej”. W latach 1945-1948 był przeorem konwentu krakowskiego, a w latach 1950-1957 – regensem naszego studium. Był spowiednikiem w żeńskich zgromadzeniach zakonnych. Wygłosił wiele rekolekcji i konferencji. Człowiek wymagający, niekiedy drobiazgowy, zwłaszcza w zachowywaniu przepisów zakonnych. Autor dzieł i artykułów z dziedziny teologii dogmatycznej, mariologii, sakramentologii i duchowości.
Zmarł w szpitalu w Warszawie dnia 8 sierpnia 1991, w dniu św. Ojca Dominika, przeżywszy 89 lat, profesji zakonnej 73, w tym kapłaństwa 66.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat MIECZYSŁAW WIATER urodził się 4 maja 1941 w Bystrzycy koło Rzeszowa. Obłóczony został 18 maja 1970, profesję zakonną złożył 20 maja 1971. Od 1972 r. aż do śmierci pracował w naszym klasztorze, gdzie z wielkim oddaniem zajmował się ogrodem. Człowiek bardzo cichy, jego życie zakonne było niemal niezauważalne, ale nie ominął go krzyż.
Zmarł 1 lipca 1991 w naszym klasztorze, przeżywszy 50 lat, w tym profesji zakonnej 20.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat JÓZEF SMOLARCZYK urodził się 12 marca 1941 w Śliwakowie koło Kłomnic. Obłóczony został 5 marca 1978, profesję złożył 5 marca 1979. Pracował w klasztorach warszawskich, najpierw w konwencie św. Jacka jako zaopatrzeniowiec i doraźnie zakrystian, potem na Służewie jako infirmarz. Odznaczał się wielką pobożnością, a przez krótkie życie zakonne przeszedł bardzo cicho. Pozostawił po sobie dobrą pamięć.
Zmarł 29 marca 1989, przeżywszy 48 lat, w tym profesji zakonnej 10.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat ALBIN Antoni PIĄTKIEWICZ urodził się 1 marca 1909 w miejscowości Posada Górna koło Krosna. Profesję zakonną złożył 1 marca 1938. Pracował w klasztorze w Gidlach, potem w Krakowie. Zajmował się pralnią i ogrodem. W 1958 r. został przeniesiony do naszego klasztoru na Służewie, gdzie jako ogrodnik pracował do końca życia. Cechowała go duża pomysłowość, wprowadzał rozmaite ulepszenia w podejmowanej pracy. Cierpiał na reumatyzm, ale cierpliwie znosił związane z tym dolegliwości. Pod koniec życia dotknięty został też chorobą Parkinsona.
Zmarł 5 listopada 1981 r., przeżywszy 72 lata, w tym 43 lata profesji zakonnej.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec BERNARD PRZYBYLSKI urodził się 16 sierpnia 1907 w Chabsku koło Mogilna w woj. bydgoskim. Do Zakonu wstąpił jako kleryk Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Profesję złożył 19 sierpnia 1929, święcenia kapłańskie przyjął 16 lipca 1933 w Rzymie. Od 1937 pracował w Poznaniu jako duszpasterz akademicki. Brał tam również udział w budowie klasztoru i kościoła. W latach 1946-1950 pełnił urząd prowincjała. Przez krótki czas był mistrzem braci kleryków. Od 1951 r. pracował w naszym klasztorze na Służewie, rozwijając działalność duszpasterską, dydaktyczną i naukową. Był założycielem i – od 1957 r. aż do śmierci – pierwszym dyrektorem Instytutu Tomistycznego. Jednocześnie pracował w Komisji Episkopatu Polski ds. nauki katolickiej, był doradcą teologicznym kardynała Prymasa Wyszyńskiego na Soborze Watykańskim II oraz członkiem Komisji ds. realizacji uchwał Soboru. Z ramienia księdza Prymasa sprawował funkcję wizytatora apostolskiego szeregu zgromadzeń zakonnych. Autor wielu publikacji, głównie artykułów i rozpraw drukowanych na łamach czasopism “Homo Dei”, “Ateneum Kapłańskiego”, “Ruchu Biblijnego i Liturgicznego”, a także w wydaniach zbiorowych. Bardzo zasłużony dla Prowincji i Kościoła w Polsce.
Zmarł 10 października 1979 r. w Saragossie w Hiszpanii, podczas Kongresu Mariologicznego.
Przeżył 72 lata, profesji zakonnej 50, w tym kapłaństwa 46.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec TEOFIL Andrzej SZCZURECKI urodził się 3 listopada 1889 w Bratkowicach koło Rzeszowa. Profesję złożył 21 grudnia 1906, święcenia kapłańskie przyjął 10 sierpnia 1912. Był wykładowcą na naszym studium zakonnym w Krakowie i Lwowie. W latach 1925-1929 pełnił funkcję prowincjała. Był dwukrotnie przeorem klasztoru w Żółkwi, socjuszem generała Zakonu (ojca Suareza i ojca Browne’a). Równocześnie wykładał na Uniwersytecie św. Tomasza (Angelicum) w Rzymie. Przez wiele lat przebywał w Castel Gandolfo jako kapelan sióstr. Po powrocie do kraju mieszkał w konwencie służewskim, gdzie cierpliwie znosił dolegliwości podeszłego wieku.
Zmarł 27 czerwca 1975, przeżywszy 86 lat, profesji zakonnej 69, w tym kapłaństwa 63.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec MARCIN Bronisław CHROSTOWSKI urodził się 3 stycznia 1904 w Warszawie. Profesję złożył 5 października 1934, święcenia kapłańskie przyjął 10 lipca 1938. Był uczestnikiem walk o wolną Polskę w 1920. Do Zakonu wstąpił jako doktor agronomii. Studiował we Lwowie i na Angelicum w Rzymie. Był kapelanem armii polskiej we Francji, a następnie osobistym kapelanem biskupa polowego Józefa Gawliny, z którym wizytował wojska polskie w Rosji, przemierzył Afrykę i Bliski Wschód. Odznaczony został krzyżem Virtuti Militari. Po powrocie do Polski w roku 1947 pracował jako duszpasterz akademicki i kapelan szpitala im. Franciszka Raszei w Poznaniu. Krótki czas przebywał w Świętej Annie, potem wyjechał do pracy duszpasterskiej wśród Polonii australijskiej. Po powrocie do kraju niemal od razu znalazł się w szpitalu. Chorobę nowotworową znosił cierpliwie i z wiarą oddał ducha Bogu. Człowiek modlitwy i głębokiej pobożności. Z wielkim oddaniem służył Bogu i ludziom, nieustraszenie wyznawał i głosił wiarę.
Zmarł w szpitalu w Warszawie 31 lipca 1974 r., przeżywszy 70 lat, profesji zakonnej 40, w tym kapłaństwa 36.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat KAZIMIERZ Franciszek ROLA urodził się 31 stycznia 1894 w Zalesicach koło Radomia. Profesję złożył 5 maja 1926. Całe życie zakonne pracował jako krawiec, najpierw w klasztorze krakowskim, następnie w Poznaniu, Jarosławiu, wreszcie na Służewie. Zawód swój bardzo kochał i wypełniał go z wielkim namaszczeniem. Dostrzegał u współbraci wszelkie braki w ubiorze i był zawsze gotowy je uzupełnić. Promieniował dobrocią i prostotą, czego wyrazem był stały uśmiech na jego twarzy. Odszedł do Pana w chórze zakonnym, trwając na modlitwie.
Zmarł 26 marca 1974 r., przeżywszy 80 lat, w tym profesji zakonnej 48.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec EDMUND Władysław SOCHACKI urodził się 14 listopada 1909 w Sieteszy koło Przeworska. Profesję złożył 20 sierpnia 1930, święcenia kapłańskie przyjął 7 marca 1937. Był katechetą w Czortkowie, Krakowie i Jarosławiu, duszpasterzem młodzieży i kapelanem sióstr zakonnych, przeorem klasztoru w Jarosławiu i trzykrotnie w Lublinie, a w latach 1958-1962 – prowincjałem. Dyskretny i życzliwy, cieszył się dużym zaufaniem przełożonych i współbraci. Chorobę nowotworową i śmierć przyjął z wiarą i budującą pogodą ducha.
Zmarł 23 maja 1972 r. w klasztorze przy ul. Freta, przeżywszy 63 lata, profesji zakonnej 42, w tym kapłaństwa 35.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat WAWRZYNIEC Walenty SZUMLAŃSKI urodził się 28 lutego 1908 w Białohoroszczy koło Lwowa. Profesję złożył 2 kwietnia 1939. Pracował jako kucharz w klasztorze w Lublinie, potem jako zakrystian w Gdańsku, Borku Starym, Poznaniu i w Prudniku, wreszcie jako furtian w Konwencie św. Jacka przy ul. Freta. Chorobę raka żołądka znosił z wiarą i wielką cierpliwością. Pozostawił po sobie dobrą pamięć.
Zmarł 29 stycznia 1967 r., przeżywszy 59 lat, w tym profesji zakonnej 28.
Niech odpoczywa w pokoju!
Ojciec TADEUSZ Władysław STASICA urodził się 10 lutego 1909 w Moszczanicy koło Żywca. Profesję złożył 18 października 1929, święcenia kapłańskie przyjął 22 września 1934. Studiował we Lwowie i w Rzymie, gdzie specjalizował się w zakresie prawa kanonicznego, które potem wykładał w Krakowie. Był katechetą gimnazjum w Tarnobrzegu i Prudniku. Następnie pracował w klasztorze w Poznaniu i Warszawie. Wykładał homiletykę i oddawał się kaznodziejstwu. Przez długie lata cierpiał na gościec stawowy. Chorobę znosił z wielkim hartem ducha, nie tracąc humoru i radości życia.
Zmarł w klasztorze św. Jacka w Warszawie 7 września 1966 r., przeżywszy lat 57, profesji zakonnej 37, w tym kapłaństwa – 32 lata.
Niech odpoczywa w pokoju!
Brat JAN Roman KUDŁA urodził się 17 lipca 1915 w Przemyślu. Obłóczony został 9 lipca 1938, profesję zakonną złożył w 1939. Miał trudności w dostosowaniu się do życia zakonnego. Przełożeni kilkakrotnie zadecydowali i tyleż razy odkładali jego wydalenie. Gdy jednak nadeszła chwila opuszczenia Zakonu, Pan użalił się nad swoim sługą. W dniu, w którym miał odejść, znaleziono go w łóżku martwego. Nie mogąc żyć w Zakonie, umarł w nim i w ten sposób na zawsze w nim pozostał.
Zmarł 9 kwietnia 1941, mając zaledwie 26 lat, w tym 2 lata profesji zakonnej.
Niech odpoczywa w pokoju!